Balans werk en leven

Negentig minuten om iets te doen over balans werk en leven. Dat was de opdracht die ik vandaag mocht doen bij een energieleverancier.

Ik ga maar onmiddellijk met de deur in huis vallen.

Ik vind het een shitty omschrijving.

Het lijkt heel hard op kerk en leven. Sorry, Kelly en Anouck. Shout out voor de podcast van Kelly en Anouck.  Goede podcast, slechte titel. Mijn mening.

Gisteren schreef ik dat over woorden die iets triggeren.

“Balans werk en leven “triggert me.

Dat ik het een shitty omschrijving vind, zegt ook heel wat over mij.

Zeker weten.

Maar, er is meer. Ik vind het niet alleen een shitty omschrijving.

Ik vind het triestig. Diep triestig.

Triestig word ik ervan.

Waarom?

Omdat het in mijn oren klinkt alsof je leven hebt en iets nog anders dan leven. Het klinkt alsof werk geen leven is.

In dat geval ben ik een aantal uren per dag bezig met iets anders dan leven. Maar wat dan?

Alsof werk geen leven is. Alsof leven geen werk is. 

Pardon, zeg.

Vind jij dat niet triestig?

Het voelt alsof de omschrijving een deel van het probleem is. Net zoals bij timemanagement. Je kan tijd niet managen. Je kan niet niet leven.

Ik gebruik de omschrijving privé en professioneel in plaats van werk en leven.

Duidelijker zijn met woorden is iets wat ik gedurende mijn carriere bij Colruyt (Ik wou schrijven mijn laatste werkgever) geleerd heb.  Ik moet bekennen dat ik dat gefrunnik met woorden soms ook wel als miereneukerij beschouwde.

Waarom is work life balance een hot item in tijden van burn-out, bore-out een hot item?

Omdat er een probleem is, zekerst?

Alle problemen zijn te fixen.

Hoe is balans te fixen?

Een deel van onze beperkte middelen (Time, Energy, Attention en Money) wordt gebruikt voor een aantal professionele taken, projecten en het andere deel wordt gebruikt voor een aantal privé taken en projecten.           .

Maar waar worden die beperkte middelen terug opgeladen?

Het opladen van je portemonnee gebeurt via de professionele context, voor de meesten onder ons  toch.

Het lijkt alsof het opladen van energie voor al in de privé context gebeurt.  Hoewel, effectief gebruik maken van je lunch of andere pauze kan wonderen doen voor je energie. En goede sociale interactie levert de meesten van ons ook energie op.

Aandacht is een ander paar mouwen. Waar plakt je aandacht aan. Je aandacht maakt zeker geen onderscheid tussen privé en professioneel. Ooit al tijdens een meeting al eens aan iets gedacht van thuis? Of omgekeerd?

Balans is niet blijvend, het verandert constant. Evenwicht is stabiel. Balans is dynamisch.

Gefixeerde balans is evenwicht

Disbalans

Wat zit er onder de disbalans tussen privé  en professioneel?

Of kan er ook een disbalans in het privé deel van je leven? Of kan er ook een disbalans zijn professioneel?

Ooit al te horen gekregen op je job : “Je doet dit goed, maar dat laat je liggen?” Je doet dus een deel van je job goed, maar een deel niet.

Je baas vindt dat je niet zijn (liefst jullie gezamenlijk) referentiepunt haalt om over dat deel tevreden te zijn.

Dat is voor mij een disbalans.

Een of meerdere van mijn verantwoordelijkheden beantwoorden niet meer aan het contentement niveau van die verantwoordelijkheid. Dat contentement niveau kan kwantitatief of kwalitatief zijn.

Ik vind kwantitatief het makkelijkst. Het is dan niet meer te negeren.

In je leven heb je een (groot) aantal verantwoordelijkheden. Privé en professioneel.

Wat zijn verantwoordelijkheden?

Het zijn je rollen of je verschillende hoeden die draagt. Ken je dat beeld van de jongleur die verschillende ballen in de lucht houdt? Of dat beeld van de artiest die borden doet spinnen op een stokje. Dat laatste is een beter beeld. Omdat die artiest af en toe aan dat stokje moet draaien om het bord spinnend te houden.

Ik omschrijf een verantwoordelijkheid,een bord, een rol als datgene dat  nooit af is.

Misschien maakt het makkelijker met een voorbeeld. Mijn gezondheid is een van mijn verantwoordelijkheden. Ja, één van mijn verantwoordelijkheden. Het is niet genoeg om de abstracte opdeling te maken privé  en en professioneel.

Abstractheid is de killer van acties.

Wanneer het niet concreet genoeg is het niet makkelijk om het iets te fixen.

Bij een disbalans is  de enige manier (die ik ik ken) om de balans de andere kant op te duwen iets doen. Acties afwerken. Nog eens aan het stokje te swingeleren om het bord niet te laten stilvallen beweging te houden.

I’m sorry.

Alleen andere acties brengen verandering.

Meer van hetzelfde, brengt meer van hetzelfde.

Een van mijn borden professioneel (teamontwikkeling voor de teamfixers) draait momenteel niet zoals ik het zou willen. Daar is echt een onbalans in het professioneel  gedeelte van mijn leven.

Om dat stuk in balans te brengen ga ik een of meerdere projecten op mijn masterlijst zetten.

Hoe complexer je leven hoe meer verantwoordelijkheden.

Indien we de metafoor van de borden aanhouden zijn er een aantal verantwoordelijkheden die gewoon belangrijker zijn dan andere. Dat zijn de glazen borden die je beter niet laat vallen. Een ander deel van de borden kunnen zonder te breken van de grond opgeraapt worden.

Hoe tevreden ben jij van de balansen van je privé  en professionele verantwoordelijkheden?